گر نکته دان عشقی .....

                    احساس می کردم که در ساحلی در حال قدم زدن باکسی بودم .

گاهی به سرعت وراحت قدم بر می داشتیم

 وگاهی هم به آرامی و سخت .

نا گاه به پشت سر خود نگاه کردم.

دیدم درمواقع ای که به همراه نیاز داشتم فقط یک ردپا وجود دارد

ا ما در مواقع خوشی وخوبی هر دو رد پا ها وجود دارند.

خشمگین به سمت همراه خود گفتم:

یعنی که چی؟به جای آن که همراه من باشی مرا تنها می گذاری؟

ناگهان ندا آمدکه ای بنده در زمان

سختی من تو را روی دوش خود گذاشته بودم وتورا حمل می

کردم.در روی ساحل ای ردپای من است.

رفاقــــت

خب ، امشب از رفاقت گفتیم . یک رفیق جا موند ، اینم براتون می گم اگه خواستید توی رفاقت هاتون منظور کنید .
نمی گم فقط با این دوست بشیم چون مرد عملش نیستیم ، اما در رفاقت هاتون منظورش کنید . می فرمایند : ندا میرسه از جانب خداوند ، که بنده ی من ، صبح از خواب بیدار شدی ، صبحانت رو خوردی ، رفتی سر کارت ، یادی هم از من نکردی . ظهر نهار خوردی ، استراحت کردی و باز هم یادی از من نکردی . صبح تا ظهر با هم کلاسی ها و رفقات ، کارمند ها و همکارهات ، گرم صحبت شدی و با من حرف نزدی . بعد از ظهر که خستگیت در رفت گفتم می آیی ، اما با اقوام و آشنایان ، تماس گرفتی ، صحبت کردی امام باز هم یادی از من نکردی ،شب که شد به فرشته ها گفتم این روزش رو به بطالت گذروند ، شاید شب یادی از رفیقش بکنه ، شب هم مانند مردار تا صبح خوابیدی و باز هم یادی از من نکردی . بنده ی من مگر تو دلت برای رفیقت تنگ نمی شه ، مگه تو هر وقت رفقات دلشون برات تنگ میشه بهشون سد نمی زنی ، مگه تو از همه رفقات احوال پرسی نمی کنی ، بنده ی من فکر نمی کنی دل من برات تنگ میشه . فکر
نمی کنی من هم دوست دارم ، دو تا کلام هم با من صحبت کنی .
خدا رو هم بیاریم توی رفیق هامون . نمی گم روزی 10 ساعت ، پیشنهاد می کنم تعهد کنیم روزی دو دقیقه با خدا حرف بزنیم . دو دقیقه ، صاف ، مخلص ،ساده ، دهاتی وار .

به مناسبت شب قدر

شبی برتر از هزاران شب

پروردگار من ، ای خالق من

خدای من   ،  ای نهایت  رحمت ، ای انتهای گذشت

بار الها ای تمام خوبیها در برار تمام بدیها

از بازیهای روزگار سخت دلم گرفته آن چنان که گویی کوهی از درد در درون دلم جا گرفته  تا آنجا که دیگر هیچ کاری را در توانم نمی بینم  ، از بهترین دوستانم  بدترین دشمنی ها دیدم ، از کریمان روزگار چه نامردیها که ندیدم ، نزدیکترین افراد به من دورترین

 شده اند به من و در این وادی بی  انتها ی غربت من بدبخت  تو را خالق خودرا  با آن همه عظمتی که داری فراموش کرده ام

چه جهلی بالاتر از این که تو را رها کرده ام  و خود را نیز همینطور

که هرکسی که تو را فراموش کند خود را نیز فراموش کرده  

آری من خود رانیز فراموش کرده ام  ، فراموش کردم که از کجا آمده ام و به کجا خواهم رفت ، فراموش کردم  ، فراموش کردم که چه ذره بی ارزشی هستم در برابر عظمت بی کران الهی هیچ هستم و از این فراموشی چه بد به خود مغرور شدم

استغفرالله ربی و اتوب علیه

مولای من ، از سویی چنان غرق در گناهم که  گویی دیگر تمام راههای بازگشت را بر خود بسته و تمام پلهای توبه  را پشت سر خود شکسته می بینم و از سویی چنان به فضل و کرمت امیدوارم که در جستجوی بهانه ای برای بازگشتن هستم و

چه بهانه ای زیباتر از شب قدر

 شبی برای بازگشت و توبه و طلب مغفرت شبی که تمام درهای توبه در این شب به روی هر کسی باز است   ،  توبه ای که در این شب  از کسی پذیرفته شود برای او همچون تولدی دوباره خواهد بود .

خدای من  ، در طول یکسال  تمام درهای جلوی من برایم بسته بود و امشب من حقیرانه با دلی پر از درد به سوی تو خواهم آمد

ای امید دل نا امیدان ، دستم را بگیر که دستگیر تو هستی

ای ارحم الراحمین ، رحمت خود ارزانی دار که بخشنده ترینی

ای غفار الذنوب در گذر که نو باید در گذری

یا الله بک یا الله بک یا الله بک یا الله

اللهم عجل لولیک الفرج